“Ben” ile işâret edilen varlığımdaki İlim eksikliği (eDNã) “ben”in “DüNYası”, Allãh’tan uzak olma durumu da “Cehennemi”dir. “Ben”deki İlim eksikliği “burayı”, “Cehennem” “mekân”ı olarak algılatır.
Cehennemdir “mekânda” gördüğüm annem, babam, sevdiğim, etrafım! (Zamansal, boyutsal) Ötede değil, hemen şimdi, “burada”, “Ben” dediğimde.
“Ben”, “burada” toprak/ateş yaratılışlı ins/cin, şeytan, İblis olur.
Cehennem, “dünyalı/ins” ve “uzaylı/cin (≈ öteye/uzaya yönelen)” için “sıkıntı” verir. Madde dünyaya doğan herkes “Cehenneme uğramıştır” çünkü!
“Kabir ehli” için ise Aşk’tır Cehennem. “O”nu arıtır, pak eder, kabirden diriltir, “Muşamba Dekoru” söküp atıverir.
“Ben”deki İlim yoğunluğu “Ben”de Gizli (Cenne) Hazineyi ortaya çıkartır, madde bedenimi/mekânımı (Basîretimde, Beynimin Tefekküründe) ortadan kaldırır, Holograma sokar, boyutsal Cennetimi oluşturur. “Ben”, Nûr dokulu; “Su” tabiatlı Hûri, Nûr Bedenli “Melek” olur.
Ötede değil, hemen şimdi, “burada”, “Ben” dediğimde. Cennettir, “rüyada (!)” gördüğüm annem, babam, sevdiğim, etrafım!
***
7 kat Semâ, 7 kat Arz! İç içe dünyalar…
Hepsi Apaçık, gözümün önümde!
Çok açık olduğu için Çok Saklı, belki de!
Saklıyı açmak,
İlimi artırmak ile,
Cehenneme “ARITICI olma” fonksiyonunu yükleyerek..
Anahtar, karşılıksız VERMEK!
Sevgiyi, Bilgiyi, Tebessümü, Şefkati, Beraberliği…
S.A
Bu yazıları okuyunca sevindim. Her yorumun en güzeli bulma duygusu beni mutlu ediyor.
ALLAH yolunu açık etsin Moderatör.
Bilseydiniz Aşk’ sız kalmak ne kadar azap verici…
Bilseniz Aşk’a kavuşmak ne mutluluk verici…
Cennet ve Cehennem öncesi Aşk ‘ a kavuşmak …
Aşk ‘ a sahip olmak ne güzel …
Aksi ise heyhat afet ben aciz kulunu …
Aşk’ ını kulundan mahrum etme Ya Rabb…
Dediğiniz gibi anahtar karşılıksız vermek, hani ayette dediği gibi, derler ki ne kadar infak edelim, de ki, ihtiyacın olanı al diğerini infak et, aynen sizin dediğiniz gibi anahtar karşılıksız vermek, huzur da onda, mutluluk da, ağzınıza sağlık.
Güzel bir yazı, teşekkürler
amaç; özümüzü bulmak mı? ya da insan olarak var olmanın amacı tanrı’nın hayalinde kaybettiği/örttüğü/sakladığı/benlik gerçeği mi?
ses, seslenmek eylemi, seslenen kişi, seslendiği kişi, seslenme niyeti ile birlikte hepsi kim? biz dersek; beden/insan/algılar/enerjiler/melekler ya da hayal diyebilir miyiz kısaca? tanrı dersek de bundan münezzehtir de ancak kendisi mi yoksa hayali midir bunlar? süleyman as huzuruna gelen karıncanın rüzgardan şikayeti gibi karınca olsa rüzgar yok, rüzgar olsa karınca yok şekli midir bu durum?
“Bende Saklı..” yazınızın ifadeleri şu ayetle uyuşuyor.
7:40 Ayetlerimizi görmezlikten gelenlere ve onlara karşı büyüklük taslayanlara göğün kapısı açılmaz (gelişime ve bolluğa ulaşamazlar) ve güzellik/iyilikler göz deliğinden geçmedikçe de (zihinleri tarafından fark edilip korunmadıkça da) cennete girmezler. Suçluları böyle cezalandırırız.
* Kitap okunmaya okunmaya deyimler unutulmuş bir çok ifade düşük manalarda anlamsızlaşmış, bu ayet bir çok mealde yanlış ifade edilmekte.
yazınızda ki ”bedenimi/mekânımı Holograma sokar” ifadesi , diğer bi yazınızda ki bu ”Her dönem Âdem Cennetten iner , Tufan gerçekleşir, İbrahim’in DOĞUM yapacak yaşlı – aciz karısı olursun, Musa – Firavun sistemleri mücadele eder, Süleyman Cinleri kullanır, Meryem Hurma’dan tadar, ” anlatım mı oluyor hologramı yaşama…
Evet, kişi Birey oldukça ötesinde Kendindeki Risalet/Velayet boyutları açılmaya başlar.
Bu aynı zamanda, beyindeki yüksek Tefekkür gücünün getirisi olarak, dünya yaşamının hayal-rüya olarak hissedilmeye başladığı süreç.