Nedense ezberlediklerimizi, atalarımızdan taklitle alıp aktardıklarımızı “düşünmek” olarak addediyoruz! Bir güzel söz vardı: “Ezberlerin bittiği yerde Düşünme başlar” diye.. Peki, Düşsel/Düşünsel bir âlem olan Cennete “düşünmeden” girilebilir mi? Yâni ezberlediklerimizle, taklitle Huzur‘a erebilir miyiz?
Halbuki, yanlış dâhi olsa “farklı düşünebilme özgürlüğü”, insanda “ilhamlarla yaşama” orjinalliğini ortaya çıkartır. Çünkü İlham yaratımdır, Cennet esintisidir.
Bu Varlıkta korkulacak vasıflara sâhip bir kudret yok!. Evet! Yani, sırf Sorguladığımız, -gerçekte yanlış bile olsa- farklı düşündüğümüz için bize ceza verecek -pusuda bekleyen- bir yer/ mekanizma/ kişi bulunmuyor!. Korktuğumuzu zannettiğimiz varlık Hakîkat değil, sadece kafamızda yarattığımız sınırlılık. Varsayımlarımız..
Hakikat ehli, gerçeğin temsilcisi olarak kabul ettiğimiz, veya güvenilir bulduğumuz kıymetlilerden öğrendiğimiz pasajları dâhi, o konunun “mutlak olarak cevaplandırıldığı, artık tartışmaya gerek kalmadığı” anlamında alınmamalı. Bu durum tek tip anlayışların, tek bir düşünürün eserlerinin okutulduğu ortamları hatırlatır. Bu durum bizleri, farkında olmadan, fasit bir daire içerisinde düşünüyorum sanırken “düşünce uyuşukluğuna” götürebilir. Görünüşte birbirlerinden ayrı görüşlerde olan “Sevgili Ustaların” her birinin anlattıkları üzerinde sorgulamalar yaparak, “tek tip fikirleri” okuyup – ezberleyerek sürüleşmemiz de engellenmiş olur böylece. Rahmanın Bilinemezliğini Bilebilmek için, “O”’nu dâhi -İbrahim Rasul gibi (2:160)- sorgulamamız gereken bizler, acımadan/korkmadan her kulun düşünce sistematiğini de sorgulamalıyız.
Bir de bir çok kişinin de gözlemlediği şu nokta var: İnsanın doğası gereği bilinmeyene, bilinmeyen güçlere olan korkusu o kadar çok içimize çok işlemiş ki, bu korku da dini/manevi/mistik bir üstünlüğü/ayrıcalığı olduğuna inanılan kişiye yansıtılıyor. Yani, “hitap şekli” ile saygı göstermezsem; çarpılırım, başıma bir şey gelir vs. vehmi. Bu davranışlar tabi çoğunlukla bilinçli değil, içgüdüsel olarak hareketlere, hitap şekline yansıyor. Halbuki edep – saygı o kişinin söylediklerini değerlendirme gayretidir sadece!
Korkmayalım!..
Bizler, ismi Allah olan bu Varlık indinde, anne-babalarına masumâne, şartlanmasız bir şekilde sorular soran minik çocuklar gibiyiz.
İlle de korkacaksak, acımasızca sorgulamadığımız/düşünmediğimiz için korkalım. Minicik çocuklarımız bizlere farklı/zor sorular sorduklarında onlara kızıyor muyuz, yoksa tebessüm mü ediyoruz? İşte yukarılardan (!) da bizlere böyle tebessüm ediyorlar.
“Hakikat” diye anlatılanlara “inanmak” değil de, “Bilmek/yaşamak” adına anlatılanları kurcalayanlara ”Selâm olur!” Selam olsun!..
Sorgulamaktan korkmayalım. Kendini Ateiste madde doğa-evren, Teiste ötedeki tanrı, Erenlere “Sevginin Kendisi” olarak algılatan “O” diye işaret edilenin yarattığı farklılıkları, farklı düşünenleri zenginlik olarak görüp, bu zenginlikteki Sonsuz yansımayı Seyredelim.
Kulun Temiz bir akıl ile düşünmesi ALLAH’IN O kulunu sevdiğini gösterir.
Sorgulamak demek Yanlışa Doğru demek değil:
Sorgulmak demek Doğru ya yanlış demek te değil. Yanlışa yanlış doğruya doğru demektir.
Ama kulun doğruyu ararken yanlışa girmesi O güzel sayılır ve devam etmesi istenir (bir nevi Doğrudur).
Kulun Temiz bir akıl ile düşünmesi ALLAH’IN O kulunu sevdiğini gösterir.
Sorgulamak demek Yanlışa Doğru demek değil:
Sorgulmak demek Doğru ya yanlış demek te değil. Yanlışa yanlış doğruya doğru demektir.
Ama kulun doğruyu ararken yanlışa girmesi O güzel sayılır ve devam etmesi istenir (bir nevi Doğrudur).
Sorgulamakla anlamaya çalışmak arasında yok gibi duran derin bir uçurum var bunu atlamamak lazım
Sorgulayan ve bulduğu yanıtları bizlerle paylaşan temiz düşünce sahibinin kim olduğunu öğrenmek isterim. Lütfen, kendinizi tanıtır mısınız.
“Sorgulamak” tan korkmamak için, sorgulanmamı’zı geniş ve doğal karşılamalıyız. Sorgulama’mızın sınırı, sorgulaNma’mıza verdiğimiz iznin sınırında sona erer.
Allah C.C. İlmi ile her şeyi kuşatmıştır.
Hiçbir yerde zerre kadar eksikliği yoktur.
” O ” nun İlmi kuşatılmış evreni … Düşün düşünmek istediğini…Öğren ,öğrenmek istediğini…
” O ” varsa hayal biter hakikat başlar …
” O ” yoksa oradan itibaren hayal ve hediye başlar…
Cennet’te ,Cehennem’de hakikattir…” Hüküm verdiği için” sahibi ise Sonsuzluğun gerçek sahibi ve yaratıcısıdır…
Neal Donald Walsch’ın Tanrı ile Sohbet (Conversation with God) isimli kitabını okudunuz mu? veya filmi seyrettiniz mi? bunlar ile ilgili görüşlerinizi merak ediyorum?
4-5 yıl oldu sanırım filmini izleyeli, kitapları okumadım ama : ) Hakîkatten bir cüz taşıyan her eser insana bir şeyler katacaktır; önemli olan insanın kendi AKLInı=Ruhunu sentezleriyle üretmesidir. Bir kitaba, bir yazara-düşünüre takılı kalmak beraberinde düşünce tembelliğini , ezber kalıpların çeşitli kombinasyonlarını ve dar bir bakış açısını getirecektir. Mü’min “Arı sûresinde” anlatıldığı gibi her çiçekten toz toplayıp ŞİFA olan BALı üretmelidir elinden=bilincinden geldiğince.
Sabah ve akşam vakitlerinin önemini anlatan bir makale yayınlamayı düşünüyor musunuz?
Eğer kastettiğiniz Salât-ı İkâme (namaz) vakitleri ise bu konuda bir yazı taslağım var, fakat daha öncelikli bazı konuları paylaştıktan sonra yayına sokacağım inş.
evet namaz vakitleri olarak sordum..bu konuda bir çok fikrim var…sizinkileride duymak istedim…neyse zaten takip ediyorum çıktığında görürüm…sağol
”üç çatallı gölge” ile anlatılamak istenilen nedir
“Üç şubeli gölge”.. Ama ne gölgelendiren ne de alevden koruyan! (77:30-31)
Cehennemin 3 şubeli – aşamalı gölgesinden / Nefsin ilk 3 Şuur seviyesinden (Emmare, Levvame, Mülhime) insan, 3 kademeli İman ve takva sahibi olduğunda çıkabilir (Mutmainne nefs düzeyine).
İman edip hayra ve barışa yönelik işler yapanlara; bundan böyle takvalanıp (1) iman ederek iyi işler yaptıkları, sonra takvaya sarılıp (2) imanda kemale erdikleri, sonra bir mertebe daha takvalanıp (3) güzellikler sergiledikleri takdirde, daha önce tatmış olduklarından ötürü hiçbir günah yoktur.(5:93)
Riyazet-6 bölümünde anlattığınız 3 aşamalı (5:93) Takvalanma sürecini ANLADIM…
aynı zamanda Allãh-Âlem-Adem ilişkisi olabilir mi ”üç çatallı gölge”