İlk önce beynin çalışma hızının, kalitesinin artması için bedene, kan dolaşımına, uyku kalitemize, yiyip içtiklerimize dikkat etmek, besin takviyeleri kullanmak, haftalık egzersizler yapmak, optimize ve çözüm odaklı düşünmek, güler beyinli ve yüzlü olmak, vs. gerekir. Daha fazlası herhangi bir kişisel gelişim sitesinde/kitabında/paylaşımında bulunabilir. Bunlar sağlıklı düşünebilmek için işin A, B, C’sidir.. Temel yani..

Sağlıklı düşünceyi başardıktan sonra düşüncede, fikirde şiddetlenebilmek için beynin ekstradan sükûnete de ihtiyacı var.

(( Fikri, zihni zorlama ve düşüncede derinlere inme süreci anlamına gelir teFeKküR kelimesi. Arapçadaki FeKeRe; yani “fikir, düşünce sahibi olmak, düşünmek” eylemine “şedde” işareti ile “şiddet, güç, derinlik” kazandırılarak, sözcük basit, sıradan, gündelik bir düşünce trafiği olmanın ötesinde yeni bir derinliğe, kimliğe bürünür. Bknz. Tefekkür)

– En başta beynin hantallaşmasına neden olan boş ve çok konuşmalardan, dedikodudan, malayaniden, tekamülümüze yaramayan boş işlerden kendimizi almak, (Bknz. Beyindeki dedi ‘kodu’) ve bu zamanı okuma, bilgi artırımı ve/veya İÇ MUHASEBE (yaşanmamış, bastırılmış duyguları yaşamak ve/veya kontrollü tepki geliştirme için gün içerisinde başımıza gelenleri yeniden kurgulama [kızamayıp içinize attığınız kişiye hayalinizde kızmak, kızdığınız kişiye tasavvurunuzda tebessüm etmek vs.]) ile geçirmek.

– Belli bir bilgi altyapısı oluşturma sürecinde veya sonrasında, soru sormada ve her türlü kişiyi, fikri sorgulamada dibe inebilme cesareti göstermek; Özgüveni, Özsaygıyı artırabilmek için içimize işlemiş tüm ilkel, çocuksu, TANRISAL KORKULARDAN ARINMAK (Bknz. Korkmadan Sorgulamak ). Bu korkunun konuyla alakalı olarak bence en önemli yansıması tanrı katında (mehdi, gavs, rical vs. gibi) bir üstünlüğü olduğuna inanılan (!) kişilerle alakalı.. Mesela en basitinden “hitap, etiket şekli (k.s, şeyh-imam-hacı-hoca-hocaefendi-üstad) veya beden dili” ile saygı göstermezsem veya fikirleri aklıma yatmıyor, hatta yanlış dersem, “bak o kırklardanmış çarpılırım”, “başıma bir şey gelir”, ezberlenegelmiş fikirleri tartışmaya açmama vs. psikolojisi, otorite putunu yıkamamak. Tabi bunlar bilinçli değil, içgüdüsel olarak hareketlerimize, hitap şeklimize yansıyor.

– “Tek başına” kalabilme gücümüzü, iç disiplini artırmak! > Özgüveni, psikolojik ihtiyaçsızlığı (Samediyet) artırır ve kalabalıklar içindeki izolasyonumuzu da..

 – Çok farklı, hatta zıt kaynaklardan fikirleri okumak, kavramlarımızı netleştirmek, kavram sayımızı artırmak ve kendi DEĞERLENDİRMELERİMİZE (> Makamı Mahmud’dan nemalanma) ulaşıp SENTEZ (fikirleri bağlama, beyin fırtınası) için bu gerekli. Tek bir kişi, inanç sistemi, ideoloji ile kilitlenmemek, yani cemaatÇİlik, fanatizm batağına düşmemek, bir kesimin hoparlörü olmamak (her çiçeği dolaşan ARI’ya VAHY gelebilmesi, beynin esneklik kazanması ve evrensele açılabilmesi için). Dolayısıyla taklitçilik ve birey/bağımsız olmadan aitliği yaşamaya çalışma hatası.. Toplumun, genetiğinin oluşturduğu “kimlik”, yani nefste kayıtlı bir tortu/açlık ile Evrensele aitlik/teslimiyet yaşanAmaz çünkü.

– Merkezimizde mana, çeperlerde şekil olmalı iken, Allah ve Ahiret kavramları dahil “ötelemenin” her türlüsünü terk etmek. Dinin maksadının metafizik, olağanüstü bir takım olaylar, veya anlamı olmayan ritüeller yekünü (tapınma) olmadığını; anlatılan her bilginin GÜNLÜK yaşamda, PRATİKTE, İNSANDA, TOPLUMDA karşılığının olduğunu unutmamak. Uydurma rivayetlerden, hikayelerden, bidatlardan, pratiği olmayan fosilleşmiş fetvalardan arındırılmış Şeriat bilgisini ve buna dayalı maneviyatı, nihayetinde Hikmeti/Bilgeliği (ör. tasavvuf anlayışı) elde etmeye çalışmak..

– Önümüze gelen her “mantıklı” gözüken bilgiyi “bilimsel” ve “gerçek” zannetmemek için Bilimi gazetelerden, bloglardan vs. değil de, ciddi kaynaklardan takip etmek; mümkünse 2-3 farklı bilim insanına teyit için danışmak. Bu yanlış bilgiler vakit kaybını, patikalarda yolumuzu kaybetmemizi engeller. Bknz. örneğin, çokça denk geldiğim “3. göz epifiz” ve “sarımsak yememe” takıntıları..(Bknz. Yanlış Yönde Mistik Sıçramalar)

– Karara varmada acele etmemek, odaklanılan konuya YARATICI YAKLAŞIM için zamansal aralar vererek (periyodik olarak) yeniden bakmak. Bu zamansal aralarda bilinçaltı “nefes alarak” ilgili bağlantıları düzenler, toparlar ve en doğru ihtimale yaklaşır. Konuyu hiç düşünmediğimiz bir anda en doğru ihtimal veya yaratıcı/orjinal bir cevap “sezgi” olarak açığa çıkacaktır, kendiliğinden. Bu sezginin “kes(k)inliği” de diğer şartların uygulanması nisbetincedir.

Şu an için aklıma gelebilen bu notları hayata geçirebildiğimiz oranda Tefekkür > fikirde şiddet kudreti KENDİLİĞİNDEN meydana gelen bir sürece dönüşecektir. Çünkü beyni yoran, enerjisini düşüren, kaskatı çalışmasına neden olan yol üzerindeki engeller kalkmaktadır.. Yoksa dilediğimiz kadar okuyalım, dışarılarda, kitaplarda vadi vadi dolaşalım, hiç bir işe yaramaz. “Baksana onlar, her vâdide şaşkın şaşkın dolaşırlar (ŞUARÂ – 225)” ayetinin muhatabı olur; kesrette (çokluk âleminde), bölük pörçük, sistemsiz, savrulan fikirler arasında zihnen dağılır gideriz.